หอบใจเหงาๆ เข้ามาอยู่ในเมืองหลวง
อิแม่บ่ต้องเป็นห่วงลูกสาวหล่าของแม่อยู่ได้
ทำงานแลกเงินอยู่ห้องเช่าที่พออยู่ไหว
คิดเห็นหน้าของแม่ยามได๋ มีกำลังใจให้ไปสู้งาน
หลักประกันมีเพียงแค่วุฒิชั้น ป.
บ่เคยสิท้อเป็นลูกพ่อกะต้องอดทน
คิดฮอดบ้านเฮาคิดฮอดพี่น้องทุกคน
ถ่าอีกบ่โดนความฝันมันต้องเป็นจริง
ฮ้ายกวดหนีดีกวดเข้าคำผู้เฒ่าเว้า
ก่อนลาบ้านเฮาย่าเฒ่าเพิ่นอวยพรให้
กำฝ้ายผูกแขนเป็นสื่อแทนของความห่วงใย
อีกบ่โดนคงได้กลับไป ขอเติมแรงใจทางฝ้ายผูกแขน
ยังฮักฝังแน่นมั่นแก่นคือปั้นข้าวเหนียว
คิดฮอดทางที่เคยเทียว เก็บดอกกระเจียวลวกกินกับป่น
คิดฮอดคันแทนาคิดฮอดเด้ผู้ลางคน
สิกลับเมือบ้านเด้ออีกบ่โดน สิหอมแก้มคนที่เฮาคิดฮอด
ฮ้ายกวดหนีดีกวดเข้าคำผู้เฒ่าเว้า
ก่อนลาบ้านเฮาย่าเฒ่าเพิ่นอวยพรให้
กำฝ้ายผูกแขนเป็นสื่อแทนของความห่วงใย
อีกบ่โดนคงได้กลับไป ขอเติมแรงใจทางฝ้ายผูกแขน
ยังฮักฝังแน่นมั่นแก่นคือปั้นข้าวเหนียว
คิดฮอดทางที่เคยเทียว เก็บดอกกระเจียวลวกกินกับป่น
คิดฮอดคันแทนาคิดฮอดเด้ผู้ลางคน
สิกลับเมือบ้านเด้ออีกบ่โดน สิหอมแก้มคนที่เฮาคิดฮอด
หอบความสำเร็จกลับบ้านเมืองนอน
สิหอมแก้มอ้อนต้อน ของอิพ่ออิแม่